"Ηχογραφημένο υπο την επίβλεψη του Rick “Μίδα” Rubin, το A Thousand Suns είναι άνετα το πιο μεγαλεπήβολο και πολιτικοποιημένο άλμπουμ στην καριέρα των Linkin Park. Οι ομοιότητες με το Year Zero των NIN είναι παραπάνω απο εμφανείς. Τελολογικό concept και περίπου τα μισά κομμάτια είναι εισαγωγές και ατμοσφαιρικά skits. Ομιλίες δικτατόρων και ρομποτικά samples δίνουν τόπο σε στρατιωτικά drums και βίαιες, κλειστοφοβικές λούπες.
Σαν soundtrack της όχι-και-τόσο-μακρινής Δυστοπίας, το A Thousand Suns επιτυγχάνει απόλυτα. Η ίδια η μουσική –όπου υπάρχει, τελικά- είναι που είναι δύσκολη υπόθεση. Το Burning In The Skies που ουσιαστικά ανοίγει το δίσκο, παραπέμπει κατευθείαν στο No Line On The Horizon των U2. Επικά, τεράστια synths και μια υπνωτιστική φωνητική γραμμή – O Chester Bennington έχει την τιμητική του στο άλμπουμ- που εκρήγνυται στο When They Come For Me, τον ιδανικό γάμο U2, Public Enemy και ανατολίτικου hip hop. Ιδιαίτερα φιλόδοξο τραγούδι, έχει να παιχτεί μέχρι θανάτου απο τα ραδιόφωνα και ταυτόχρονα δημιουργεί πολύ υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια του άλμπουμ, οι οποίες μένουν τελικά κρεμασμένες μεταξύ soundtrack ατμόσφαιρας και αληθινών τραγουδιών.
Το Robot Boy ξεκινάει ως Casio μπαλλάντα για να χαθεί σε –αποτυχημένες αυτή τη φορά- U2 ατμόσφαιρες και το άλμπουμ ξαναβρίσκει το ρυθμό του στη δυνατή, αλλά όχι επαναστατική τριάδα των Waiting For The End, Blackout και Wretches And Kings. Το Iridescent στέκεται ως αξιοπρεπής μπαλάντα και το The Catalyst, lead single του άλμπουμ, είναι τόσο σαρωτικά μεγαλειώδες, εμβατηριακό και clubατζίδικο, που σε κάνει να θες να σπάσεις τα πάντα. Το γλυκό, ακουστικό φινάλε του The Messenger κλείνει κινηματογραφικά ένα άλμπουμ που είναι περισσότερο ατμόσφαιρα παρά μουσική.
Το Α Thousand Suns έχει δυο πολύ δυνατά τραγούδια και πέραν τούτου, στηρίζεται σε ατμόσφαιρες, εφέ και το πολιτικό του μήνυμα. Κομψό και δυνατό, αλλά σε καμία περίπτωση Minutes To Midnight.
Το Catalyst πάντως, τα σπάει.
Top Tracks: The Catalyst, When They Come For Me, Iridescent."
Μελη: Mike Shinonda - Vocals, electric guitar, keys
Chester Benninghton - Lead Vocals
Joe Hahn - Dj
Brad Delson - Lead guitar
Rob Bourdon - Drums
Phoeinix - Bass
Σαν soundtrack της όχι-και-τόσο-μακρινής Δυστοπίας, το A Thousand Suns επιτυγχάνει απόλυτα. Η ίδια η μουσική –όπου υπάρχει, τελικά- είναι που είναι δύσκολη υπόθεση. Το Burning In The Skies που ουσιαστικά ανοίγει το δίσκο, παραπέμπει κατευθείαν στο No Line On The Horizon των U2. Επικά, τεράστια synths και μια υπνωτιστική φωνητική γραμμή – O Chester Bennington έχει την τιμητική του στο άλμπουμ- που εκρήγνυται στο When They Come For Me, τον ιδανικό γάμο U2, Public Enemy και ανατολίτικου hip hop. Ιδιαίτερα φιλόδοξο τραγούδι, έχει να παιχτεί μέχρι θανάτου απο τα ραδιόφωνα και ταυτόχρονα δημιουργεί πολύ υψηλές προσδοκίες για τη συνέχεια του άλμπουμ, οι οποίες μένουν τελικά κρεμασμένες μεταξύ soundtrack ατμόσφαιρας και αληθινών τραγουδιών.
Το Robot Boy ξεκινάει ως Casio μπαλλάντα για να χαθεί σε –αποτυχημένες αυτή τη φορά- U2 ατμόσφαιρες και το άλμπουμ ξαναβρίσκει το ρυθμό του στη δυνατή, αλλά όχι επαναστατική τριάδα των Waiting For The End, Blackout και Wretches And Kings. Το Iridescent στέκεται ως αξιοπρεπής μπαλάντα και το The Catalyst, lead single του άλμπουμ, είναι τόσο σαρωτικά μεγαλειώδες, εμβατηριακό και clubατζίδικο, που σε κάνει να θες να σπάσεις τα πάντα. Το γλυκό, ακουστικό φινάλε του The Messenger κλείνει κινηματογραφικά ένα άλμπουμ που είναι περισσότερο ατμόσφαιρα παρά μουσική.
Το Α Thousand Suns έχει δυο πολύ δυνατά τραγούδια και πέραν τούτου, στηρίζεται σε ατμόσφαιρες, εφέ και το πολιτικό του μήνυμα. Κομψό και δυνατό, αλλά σε καμία περίπτωση Minutes To Midnight.
Το Catalyst πάντως, τα σπάει.
Top Tracks: The Catalyst, When They Come For Me, Iridescent."
Μελη: Mike Shinonda - Vocals, electric guitar, keys
Chester Benninghton - Lead Vocals
Joe Hahn - Dj
Brad Delson - Lead guitar
Rob Bourdon - Drums
Phoeinix - Bass